کسی که خوش بین است این انگیزه ای می شود که به طرف خوبی ها برود. اگر ما به میزبانی بدبین باشیم ،دوست نداریم او را ببینیم و این باعث برگشت می شود. پیامبر فرمود :بدبینی به خدا از بزرگترین گناهان کبیره است و بهای خوش بینی به خدا بهشت است .خوش بینی ،امید و آرامش می آورد و ما را به سمت خوبی ها می کشاند و بدبینی  یاس و ناامیدی و دوری از خدا را در پی دارد .درجلد سوم کتاب کافی حدیثی از امام باقر (ع) داریم :در کتاب امیرالمومنین یافتیم که پیامبر روی منبر این را فرمودند: قسم به خدایی که جز او نیست، (قسم خوردن مکروه است ولی وقتی پیامبر می خواهد مسئله ی ای جا بیفتد، این کار را می کند)خدا به هیچ مومنی خیر دنیا و آخرت نصیب نمی کند مگر به سه چیز :امید و حُسن ظن به خدا ، خوش اخلاقی و غیبت نکردن. به خدا قسم مومنی را خدا عذاب نمی کند مگر اینکه به خدا بدبین باشد و نسبت به امید خدا کوتاه بیاید .حضرت امیرالمومنین می فرماید : اگر کسی به شما گمان خوبی دارد، تو آن گمان را تصدیق بکن .اخلاق در خانواده ها خیلی مهم است و باید روی آن بحث بشود.پیامبر فرمود که من بر دین آسانی مبعوث شدم .سعد بن معاذ با اینکه مجاهد راه خدا بود ولی چون درخانه بد اخلاق بود فشار قبر داشت .پیامبر می فرماید : خدا با کرامت است و حیا می کند از اینکه بنده ای به او امید بسته باشد و خدا خلاف آن با بنده اش رفتار کند .شما هرچه می توانید خوش بین باشید و به سوی خدا رغبت داشته باشید. در روایت داریم که وقتی فال بد به ذهن شما      می آید به آنها اهمیت ندهید و آنرا رها کنید و به خدا توکل کنید. تلقین بسیار موثر است. خیلی از بلاها معلق است اگر ما فال خوب بزنیم آن بلا رفع می شود.